Mijn vergiet

Al jaren heb ik een klein vergiet. Ideaal voor in het immer krappe pannenkastje, maar minder ideaal als ik een fikse pan pasta wil afgieten. Dat moet altijd in etappes. Toch ging het wel, en mijn kleine vergietje en ik waren trouwe maatjes. Viel er iets af te gieten, dan was mijn kleine vergietje van de partij.

Tot die ene dinsdagavond. Ik was in een kringloopcentrum aan het rondneuzen, en daar stond ‘ie: Het Grote Oranje Emaille Vergiet. Zoals meestal met aankopen in een kringloopcentrum, was ik niet eens van plan om een ‘nieuw’ vergiet te kopen. Maar zodra ik hem zag, wist ik het: ‘Deze is voor mij!’.

Ik weet niet of het nu de kleur is, het materiaal, de vorm of een combinatie van die drie, maar ik was meteen verliefd. Bij nadere inspectie bleek het vergiet slechts € 10,- te zijn, en in uitstekende staat. Hoe oud ‘ie is, weet ik niet. Gezien de kleur zou ik denken dat het vergiet uit de jaren ’70 komt. Mijn moeder zei echter dat haar moeder precies dezelfde gebruikte in de jaren ’50. Maar misschien is hij wel nep retro. Ik weet het niet. In ieder geval ben ik vreselijk blij met het ding, want grote pannen vol pasta kan ik nu in 1 keer afgieten! Er is echter wel een nadeel: het vergiet is zo groot dat hij niet in mijn pannenkastje past. Maar voorlopig laat ik hem lekker op het aanrecht staan zodat ik kan genieten van de enorme dosis oranje vrolijkheid in mijn keuken.

Mijn kleine vergietje hoeft echter niet te treuren, verstoffen zal hij niet. Als ik alleen voor mezelf pasta kook, zal ik hem gebruiken!