Op zaterdagmiddag bakte mijn moeder vroeger altijd een cake, soms zelfs twee. We waren met zijn zessen thuis, en mijn opa was de laatste jaren van zijn leven ook vaak bij ons te vinden. Tel daar visite bij op, en een op zaterdag gebakken cake haalt dan vaak de maandag niet eens.
Hoewel ik geen grote cake-eter ben, geniet ik wel altijd van het bakken. De geur van een cake die in de oven staat en die langzaam maar zeker het hele huis vult, staat voor mij synoniem aan een gevoel voor ‘thuis’.
Soms bakte mijn moeder een periode wat minder, om het vervolgens weer op te pakken. Ook nu is ze weer volop aan het bakken, en ze heeft me aangestoken. Ik heb namelijk gemerkt dat als het om bakken gaat, ik cake het allerleukst vind om te maken. Het is meestal een betrekkelijk simpel recept, de meeste mensen houden van cake, je deelt het makkelijk uit, en de mogelijkheden zijn eindeloos. Ik kan zo nieuwe recepten uitproberen en toch in mijn comfortzone blijven. Zodra ik namelijk (ver) uit mijn comfortzone stap en iets moeilijks ga bakken dat zou kunnen mislukken, dan geniet ik niet meer van het bakken. En met een hobby is het toch de bedoeling dat je er van geniet. De komende tijd wil ik dan ook een cake bakken op zaterdag, net zoals mijn moeder, en dan het liefst elke week een andere. Ik varieerde deze week op mijn basisrecept en maakte een heerlijke bitterkoekjescake! Hij is lekker smeuïg geworden en de amandelsmaak is duidelijk aanwezig. Doodsimpel, maar oh zo lekker.
Lees verder…
