Pruimentaart

Als kind at ik in de zomer veel pruimen. Een fruitboer kwam dan met een grote wagen langs ons huis, elke zaterdagmiddag weer met ander fruit, en dan kochten mijn ouders een voorraad fruit voor een week. Ik weet nog hoe mijn vader me dan de hoge wagen in tilde om te kijken wat de fruitboer weer voor lekkers had meegenomen.
Vaak zaten daar pruimen bij, paarse, maar ook gele. Nu ben ik niet zo’n fan van pruimen en andere steenvruchten om de doodsimpele reden dat het altijd wat knoeïerig is en je van die pit af moet. Op kantoor zou ik dat dus niet zo snel eten. Maar de smaak is wel erg lekker zoet en als kind maalde ik er niet om of ik knoeide of niet.

Bladerend in mijn ‘Backen Macht Freude’-boek van Dr. Oetker vond ik laatst een pruimentaart die me wel aansprak. Maar, het is inmiddels ver in oktober en de pruimen die tot voor kort verkrijgbaar waren, zijn alweer verdwenen… Gelukkig had ik nog wel pruimen in een pot, die ik bij mijn laatste familiebezoek in Duitsland had gekocht. Wat minder dan aangegeven stond in het recept, maar dat vond ik uiteindelijk helemaal niet erg. Duitsers beleggen taarten met vruchten vaak ‘dakpansgewijs’ en dan kan je er héél veel vruchten op kwijt. Ik leg vruchten meestal gewoon naast elkaar, en dat heb ik ook met deze pruimen gedaan, en het paste precies.

Na alle cakes van de afgelopen weken was het erg fijn om weer een vruchtentaart te eten. Wat was hij lekker! Dit is weer een taart die het moet hebben van een fijne mix van verschillende smaken, en verschillende texturen. De zachte cake-achtige bodem met de frisse citroenrasp, de zoetige pruimen, en dan knapperige kruimels daar bovenop, met een snufje kaneel. Een werkelijk verrukkelijke taart die niet zou misstaan in de vitrine van een Konditorei.

Ingrediënten voor het deeg:

• 400 gram pruimen
• 125 gram zelfrijzend bakmeel
• 125 gram suiker
• 1 zakje vanillesuiker
• rasp van 1 citroen
• 125 gram zachte roomboter
• 2 eieren (m)

Ingrediënten voor het kruimeldeeg:

• 150 gram bloem
• 100 gram suiker
• 1 mespunt kaneel
• 100 gram zachte roomboter

Bereidingswijze:

Verwarm de oven voor op 180° Celsius. Bekleed de springvorm van 26 cm aan de onderkant met bakpapier en vet de zijkanten in met margarine. Bestuif met bloem.
Heb je verse pruimen? Was ze, dep ze droog, ontpit ze en snij ze door de helft. Heb je pruimen uit blik of pot, laat ze dan een tijdje uitlekken in een vergiet.
Meng het zelfrijzend bakmeel met de suiker, vanillesuiker, citroenrasp, roomboter en eieren tot een glad deeg. Gebruik hier eventueel een mixer voor.
Doe het deeg in de springvorm en strijk het glad. Verdeel de pruimen er over heen en leg ze met de binnenkant naar boven.
Voor het kruimeldeeg meng je het bloem met de suiker, kaneel en roomboter, en ‘knijp’ je kruimels door de ingrediënten tussen je duimen en wijsvingers te bewegen. De kruimels mogen zowel klein als groot zijn, als het maar kruimels zijn geworden en alle ingrediënten gemengd zijn.
Verdeel de kruimels over de pruimenlaag en zet de taart 50 tot 60 minuten in de oven.

Tips:

• Laat de taart afkoelen in de vorm, en snij voorzichtig langs de randen voor je hem lost uit de vorm. De cakelaag is erg kwetsbaar als hij nog warm is. Wees om die reden ook voorzichtig met het transporteren naar een taartplateau of bord.
• Ik maak elke keer dezelfde fout, zodra een taart gebakken is wil ik hem proeven. Warm is deze taart goed te eten, maar de smaken komen ècht beter tot hun recht als de taart geheel is afgekoeld, en na een dag is deze taart nog lekkerder! De smaken zijn dan goed in elkaar getrokken.
• Heb je meer pruimen, verdeel deze dan dakpansgewijs over de bodem. Let wel op, de taart wordt dan een stuk zwaarder.
• Nòg lekkerder met een flinke toef slagroom! Dan heb je Duitsland op een bordje, dat beloof ik je!
• Het boek geeft als tip dat deze taart ook goed gemaakt kan worden met appels, zoals de Elstar of Jonagold. Heb ik zelf nog niet geprobeerd, maar misschien een goed idee voor mijn Project Appeltaart.
• Geen specifieke tip voor deze taart, maar wel als je graag bakt of kookt uit boeken: schaf een kookboekstandaard aan! Ik heb er ook eentje en kan niet zonder. Niet meer met vettige handen bladeren, maar gewoon de standaard op ooghoogte zetten. Ideaal!