Op 2e Paasdag heb ik een quiche gemaakt. Het maken van quiches vind ik doorgaans makkelijk, nadat je de quiche in de oven hebt geschoven heb je tijd om de afwas te doen (helaas, mijn keuken is te klein voor een afwasmachine…), en na een tijdje geurt het heerlijk.
Omdat we met zijn tweetjes zijn hebben we de volgende dag altijd over, en dat peuzelen we dan meestal koud op. De volgende dag is quiche nog even lekker, hij is dan wat steviger geworden en de smaken zijn beter ingetrokken.
Gehaktballen draaien vind ik leuk. Het heeft iets ambachtelijks. Als ik mijn moeder vroeger gehaktballen zag draaien, hoopte ik altijd dat ik ze net zo mooi zou krijgen later als zij. En dat terwijl mijn moeder altijd verzuchtte dat de gehaktballen van háár moeder nog veel ronder en mooier waren. Of mijn oma hetzelfde deed, weet ik niet.
Maar ik blijf het leuk vinden. Of het nu grote, stoere, stevige gehaktballen zijn, of kleine balletjes, op de één of andere manier voel ik me helemaal in mijn element als ik aan het draaien ben. Ondanks de vieze handen die je er van krijgt.
Laatst was het tijd voor een wat exotische variant van de gewone gehaktbal: gehaktballetjes met Indonesische kruiden.
Al jaren maak ik zalmwraps. De ingrediënten zijn makkelijk te vinden in de supermarkt, de bereidingswijze is simpel, maar het resultaat vind ik altijd weer héérlijk. Bij ons thuis wordt er eigenlijk geen feestje gevierd zonder dat er zalmwraps aan te pas komen!
Op de website van Albert Heijn vond ik laatst op aanraden van een vriend een heerlijk recept. Shoarma / spinazie leek me in eerste instantie een wat merkwaardige combi, maar toch heb ik het afgelopen week uitgeprobeerd. En naar volle tevredenheid!
Meestal zit het mee als ik aan het koken of bakken ben. Er zijn wel eens kleine rampjes (een saus die niet bindt, vlees dat te snel of te langzaam gaar wordt), maar dat is 9 van de 10 keer wel op te lossen met een truc van mijn moeder, uit een kookboek, of het internet.